معنی هستی بخش در فرهنگ فارسی عمید

هستی بخشنده، به وجودآورنده، موجود کننده، پدیدآورنده، ذات نایافته از هستی بخش / چون تواند که شود «هستی بخش» (جامی۱ - ۵۸۱)

معنی هستی بخش در لغت نامه دهخدا

زندگی بخش. آنکه به دیگری آثار هستی دهد:، ذات نایافته ازهستی، بخش، کی تواند که شود هستی بخش ؟، جامی

آنکه بدیگری آثار هستی دهد

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

(اَ حَ)

تسلی دهنده. آرام کننده. آرامش دهنده. مسکن. تسکین بخشنده. و رجوع به تسلی و ترکیبات آن شود

انده گسار و سود این نامه هر کسی را هست و رامش جهان است وانده گسار اندهگنان است و چاره درماندگان تسلی بخشنده آرام بخش

بوجودآورنده موجودکننده موجد

سکرآور، مستی زا، مستی آفرین، نشئه زا، مسکر

آرام بخش، قراربخش

رضایت بخش، راضی کننده